Flavia de Luce เล่มสอง เล่มนี้เริ่มชินกับสำนวนการเล่าเรื่องของฟลาเวีย ก็เลยไม่รู้สึกวกวนเท่าไหร่แล้ว ในเล่มนี้เนื้อเรื่องด้านปริศนาดีขึ้น เดาตัวคนร้ายได้ยากขึ้น เพราะใส่ตัวละครน่าสงสัยเข้ามาหลายคน แต่ความที่มันดำเนินเรื่องด้วยความเร็วในระดับเต่าคลาน ก็ยังทำให้เรื่องนี้ไม่น่าประทับใจสำหรับเราอยู่ดี ปูเรื่องนานมาก มีนักเชิดหุ่นกระบอกกับผู้ช่วยสาวเดินทางผ่านมาที่เมือง รถเสียกลางทาง บาทหลวงเลยขอให้เปิดการแสดงที่โบสถ์ กว่าจะเกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมขึ้นจริงก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งเล่ม มันไม่ทันใจ อ่านไปเรื่อยๆ กว่าจะสนุกตื่นเต้นก็เกือบถึงตอนจบอยู่แล้ว
ฟลาเวียยังฉลาดอัจฉริยะ รู้รอบตัว ช่างสังเกต และหลอกถามผู้ใหญ่เก่งตามเคย แต่นึกไปก็สงสารฟลาเวียเหมือนกัน ไม่มีแม่ตั้งแต่เด็ก พ่อก็ไม่สนใจ กับพวกพี่สาวก็เข้ากันไม่ได้ ไม่ค่อยปลื้มฉากที่พี่สาวแกล้งฟลาเวียด้วยการบอกว่า เป็นเด็กขอมาเลี้ยงเลย แล้วฟลาเวียก็แก้แค้นด้วยการเอายาพิษใส่ช็อกโกแลตของพี่ เล่มที่แล้วยังพอทำเนา เล่มนี้ซ้ำอีกแล้ว แรงไปมั้งทั้งคู่ ไม่คิดจะแต่งให้มีฉากพี่น้องดีกันบ้างเลยเหรอ
เท่าที่อ่านมาตั้งแต่เล่มหนึ่งจนถึงเล่มนี้ มีครั้งเดียวที่เรารู้สึกว่า ฟลาเวียยังเป็นเด็กอยู่ คือตอนที่ฟลาเวียไปถามผู้ใหญ่ว่า "ในหนังสือตอนที่มาดามโบวารียอมมอบกายเธอให้โรดอล์ฟ หมายความว่าอะไร" พอได้คำตอบว่า "พวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ สนิทชิดเชื้อกันที่สุด" แล้วฟลาเวียก็ "อ๋อ อย่างที่คิดไว้เลย" ทำเป็นรู้ดีทั้งๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรขึ้นมาเลย นั่นแหละค่ะ เราถึงหัวเราะ อยากจับฟลาเวียยีหัวเล่น ค่อยเชื่อหน่อยว่านี่เป็นเด็กย่างสิบเอ็ดขวบ
คนที่อ่านแล้วชอบเรื่องนี้มากๆ ก็คงมีเยอะนะ แต่สำหรับเรา อดสงสัยไม่ได้จริงๆ ว่า ที่หนังสือชุดนี้ประสบความสำเร็จด้านยอดขายขนาดนี้ เพราะมีการตลาดที่ดีมากๆ ชื่อเรื่องแปลกสะดุดตา ปกสวย บวกกับที่ใครๆ ก็อยากเอาใจช่วยคุณปู่นักเขียนรึเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น