ถ้าหนึ่งภาพสามารถแทนได้พันคำจริง นี่คือกราฟความรู้สึกของเราตอนอ่านนิยายเรื่องนี้
เรื่องย่อคือ คู่สามีภรรยาแต่งงานใหม่ จอร์จและเซรีน่า เพมเบอร์ตัน เดินทางมาถึงผืนป่าอุดมสมบูรณ์บนภูเขาในมลรัฐนอร์ธแคโรไลน่า เพื่อสร้างชีวิตใหม่ร่วมกัน เซรีน่าเป็นหญิงที่ไม่เหมือนใคร เธอสั่งการคนงานในปางไม้ ล่างูหางกระดิ่ง แม้กระทั่งยิงสัตว์ร้ายเพื่อช่วยชีวิตสามี แต่แล้วเมื่อเซรีน่ารู้ตัวว่า เธอจะไม่มีวันมีลูกได้ กลับกลายเป็นแรงขับเคลื่อนเหตุการณ์ต่างๆ นานาที่เปลี่ยนชีวิตทุกผู้คนในชุมชนนี้
จากเรื่องย่อบนปกหลังกับตามรีวิวต่างๆ ไม่กี่บรรทัด เรานึกว่ามันจะเป็นการเกริ่นนำเข้าเรื่องแค่นั้น เอาเข้าจริง มันกินใจความของเนื้อเรื่องไป 2/3 เล่มเลย ตอนอ่านถึงฉากที่รู้ว่าจะมีลูกไม่ได้ แปลกใจว่าเขาสปอยล์เรื่องมาไกลเหมือนกันนะ แต่มาคิดอีกทีก็เข้าใจ เนื้อเรื่องจริงๆ มันก็ไม่มีอะไรมาก เป็นดราม่าของตัวละครเอกหญิงชาย กับภาพชีวิตในแคมป์ตัดไม้ยุคเศรษฐกิจตกต่ำช่วงปี 1929
จากรีวิวเขาเปรียบเทียบเรื่องนี้ว่าเป็น Macbeth ในยุคปัจจุบัน ก็พอมองเห็นว่าเรื่องนี้ดำเนินตามรอยแบบนั้น เพมเบอร์ตันกับเซรีน่าเป็นเจ้าของสัมปทานป่าไม้ เซรีน่าก็เป็นเหมือนเลดี้แม็คเบ็ธ ยุสามีให้กำจัดหุ้นส่วนทางธุรกิจ ใครขัดผลประโยชน์ก็ฆ่าทิ้งไปทีละคนสองคน ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนที่มีการตายเกิดขึ้นเกือบทุกบท แต่ไม่ทำให้รู้สึกอะไรเลยสักนิดทั้งเรื่องแบบนี้เลย เพราะเราไม่ได้เห็นเวลามีคนตาย คนอ่านรู้ก็จากการที่ตัวละครประกอบสองคนมายืนคุยกัน บอกว่าคนนั้นตายคนนี้ตาย แบบว่าพวกคนที่ตายถูกเอ่ยถึงผ่านๆ โดยเฉพาะพวกคนงาน ราวกับไม่มีหน้า ไม่มีชื่อ เหมือนใบไม้ร่วงปลิวๆ ไป ก็เข้าใจว่าการใช้ตัวประกอบมาบอกบทที่เกิดนอกฉากให้คนรู้เป็นเทคนิคที่เอามาจากบทละครเวที แต่เป็นนิยายแล้วเล่าเรื่องแบบนี้รู้สึกมันแปลกๆ
เซรีน่าเป็นตัวละครที่อยู่บนชื่อเรื่อง แต่คนอ่านจะไม่ได้รู้สึกใกล้ชิดกับเธอเลย เนื้อเรื่องดำเนินไปกับตัวเพมเบอร์ตันมากกว่า แต่เป็นการเดินตามเพมเบอร์ตันที่ส่งสายตามองเซรีน่าอยู่ตลอดเวลา พอเข้าใจนะว่าเมื่อสร้างเป็นหนัง บทเซรีน่าจะเป็นบทเด่นที่ได้โชว์ฝีมือการแสดงเยอะ ถึงได้มีข่าวว่าแอนเจลิน่า โจลี่ เคยสนใจบทนี้ เพราะหยิ่ง โหดเหี้ยม ฉลาดเจ้าเล่ห์ ทะเยอทะยาน ฆ่าไม่ปรานีเพื่อกุมอำนาจ น่าจะต้องเล่นให้เหมือน อัล ปาชิโน ใน God Father II หรือเคต แบลนเชตต์ ใน Elizabeth ตอนใกล้จบเรื่อง
แต่ตอนอ่านเป็นนิยายนี่ เราไม่เคยอินกับเซรีน่าเลย เพราะเป็นนางเอกที่เลวเกิน ถ้าอย่างเรื่องอื่นๆ ที่พระเอกนางเอกออกแนวโฉดหน่อย ตัวเอกจะเริ่มต้นจากการเป็นคนดีก่อนแล้วค่อยๆ ถลำลงสู่ด้านมืด แบบสองเรื่องข้างบน หรืออนาคิน หรือแม้แต่ยางามิ ไลท์ ก็ยังน่าติดตาม รู้สึกว่าเป็นพัฒนาการของตัวละคร แต่เซรีน่าเหมือนเข็มทิศจิตสำนึกหัก เราไม่เข้าใจความคิดของคนแบบนี้ ไม่ปูพื้นหลังให้คนอ่านมีส่วนร่วมกับตัวละครด้วย นอกจากการเขียนที่ไม่ดึงดูดให้ผูกพันกับตัวละครแล้ว อีกอย่างก็คงเป็นที่สำนวน เหมือนภาษาเขาจะสวยนะ แต่เราอ่านแล้วรู้สึกว่ามันเรื่อยเปื่อยไร้อารมณ์มาก
ตกลงว่าตัวละครก็ไม่ชอบ เนื้อเรื่องก็ไม่สนุก แต่อีกสองปีหนังฉายก็ต้องดูแน่ๆ เพราะเหตุผลเดียวคือชื่อเจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ ตามดูมาตั้งแต่ Winter's Bone แล้ว เข้าใจว่า แบรดลีย์ คูเปอร์ กับ เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ คงจะกลัวคนติดภาพการเล่นหนังบล็อคบัสเตอร์ ระหว่างรอเล่นภาคต่อของ Hangover กับ Hunger Games เลยพยายามฉีกตัวมารับบทในเรื่องดราม่าแนวนี้บ้าง ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้มันจะถึงระดับ Oscar potential อย่างที่นักวิจารณ์ว่าจริงรึเปล่า แต่คิดว่าในบ็อกซ์ออฟฟิศ ไม่น่าจะทำเงิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น