Re-Reads: The Hunger Games (Part I)

ไหนๆ แล้ว เดือนนี้ยกให้เป็น Hunger Games Month เลยแล้วกัน เพราะดูหนังจบแล้วไม่ได้ดังหวัง เราไม่อยากให้หนังทำให้ความรู้สึกที่เรามีต่อเรื่องนี้เสียไป เพราะฉะนั้นมันต้องอ่านนิยายอีกรอบเพื่อปรับอารมณ์ มาถึงตอนนี้แล้ว เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ตอนนั้นได้อ่าน Hunger Games เล่มแรก แบบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย และก็ไม่มีความคาดหวังอะไรมาก่อนทั้งสิ้น เพราะถ้าเพิ่งมาอ่านช่วงนี้ เราคงเจอสปอยล์ไปเยอะแล้ว ซึ่งบล็อกเราเองก็อาจจะเป็นตัวการที่ไปสปอยล์คนอื่นด้วยเหมือนกันแหละ ถ้าโดนสปอยล์มามันก็คงไม่ได้ความสนุกลุ้นตลอดแบบตอนอ่านรอบแรกคราวนั้นก็ได้

ประสบการณ์การอ่าน Hunger Games แบบไม่รู้อะไรมาก่อนเลยเป็นยังไง อยากให้ลองไปดูที่เว็บของนักอ่านฝรั่งคนนี้ค่ะ เราเจอเว็บนี้เมื่อปีที่แล้ว มาร์คเขาจะอ่านไปทีละบท บอกความรู้สึกของเขาไปตลอดแทบทุกพารากราฟ ตอนแรกมาร์คก็ระแวง HG แต่พออ่านไปๆ ความรู้สึกเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยน แค่เราอ่านปฏิกิริยาของมาร์คตอนอ่านเรื่องนี้ เรายังสนุกไปด้วยเลย เห็นที่เขาเขียนแล้วเสียดายเหมือนกันที่ตอนอ่านรอบแรก เราไม่ได้เขียนบล็อกตัวเองให้มันยาวๆ กว่านี้ จะได้เก็บเป็นบันทึกความทรงจำของตัวเอง

อ่านใหม่รอบนี้ก็จดซะหน่อยแล้วกัน แต่เอามาแชร์ในบล็อกด้วยสำหรับคนชอบเรื่องนี้เหมือนกัน เพราะจากเว็บของมาร์คทำให้เรารู้ว่า แค่การอ่านว่าคนที่ชอบเรื่องนี้เขาชอบตรงไหนบ้าง เหมือนเรามั้ย มันก็เพลินดี แต่เขียนยาวๆ แบบมาร์คไม่ไหว เอาเฉพาะประเด็นที่อยากพูดถึง ยังต้องเตือนอีกมั้ยคะว่าสปอยล์ แถมนี่เป็นการอ่านซ้ำของคนที่อ่านครบ 3 เล่มแล้ว เพราะฉะนั้น มันอาจจะมีการพูดถึงสิ่งที่เกี่ยวพันไปถึงเนื้อเรื่องจนจบด้วย คนที่ยังอ่านไม่ถึง Mockingjay คิดว่าทำคุณแก่ตัวเอง อย่าอ่านต่อเลยนะคะ



ไล่ไปทีละบทเลยนะ
1 เปิดเรื่องมา แนะนำตัวแคทนิส พริมกับแม่ แคทนิสเอื้อมมือไปควานหาไออุ่นจากตัวพริมแต่ไม่เจอ แค่นี้ก็สะเทือนใจแล้ว แต่แน่นอน ตอนอ่านรอบแรกไม่รู้สึกอะไรหรอก กรี๊ดเจ้าบัตเตอร์คัพ ครั้งแรกเราไม่สนใจแมวตัวนี้เลย พอมาอ่านตอนนี้ เราชอบความสัมพันธ์ของแคทนิสกับบัตเตอร์คัพจริงๆ บัตเตอร์คัพเป็นตัวแทนที่แสดงพัฒนาการทางอารมณ์ของแคทนิสได้เยอะเลยนะ นึกถึงฉากแคทนิสร้องไห้กับบัตเตอร์คัพใน Mockingjay แล้วเศร้า เห็นมั้ย ในหนังยังไม่กล้าตัดบัตเตอร์คัพออกเลย ไม่กี่ย่อหน้าในบทที่ 1 ก็ทำให้เรารู้จักแคทนิสดีขึ้นว่านางเอกของเราเป็นเด็กช่างเสียดสี แสบใช่ย่อยนะ
- ไปล่าสัตว์กับเกล รอบแรกไม่รู้สึกอะไรนะว่าคนนี้อาจจะเป็นพระเอกรึเปล่า ก็เหมือนเพื่อนธรรมดา
- ครั้งแรกเราอ่านบทที่ 1 ไปเรื่อยๆ ยังไม่อะไร แต่ท้ายบทเท่านั้นแหละ ลุกนั่งตัวตรงเลย เฮ้ย เป็นชื่อพริมได้ไง ต้องเป็นนางเอกสิที่ไปแข่งเกมส์ อ่านไปไม่กี่หน้าก็สนุกตั้งแต่เริ่มแล้ว เห็นมะ ถ้าเพิ่งมาอ่านตอนนี้ทุกคนก็รู้หมดจากเทรลเลอร์หนังแล้วล่ะว่านางเอกอาสาไปแทนน้องสาว

2 เปิดตัวพีต้า อ่า รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรก เด็กคนที่ยอมถูกทำโทษเพื่อช่วยแคทนิส แต่อ่านรอบแรกยังไม่กล้าเชียร์ เดี๋ยวหมอนี่ก็ต้องตายนี่หว่า เพราะกติกาบอกว่าเหลือผู้ชนะคนเดียวก็ต้องเป็นนางเอกที่รอด
- เราชอบเนื้อเรื่องตอนนี้ที่ล้อกันเป็นคู่ขนาน ตอนจับฉลากชื่อฝ่ายหญิง แคทนิสภาวนาไม่ให้เป็นชื่อตัวเอง แต่กลับจับได้ชื่อพริม ซึ่งเลวร้ายสำหรับแคทนิสยิ่งกว่าได้ชื่อตัวเองซะอีก พอมาถึงฝ่ายชาย แคทนิสคิดว่า ยังไม่ทันได้คิดเอาใจช่วยไม่ให้เป็นชื่อเกลเลย ดันจับได้ชื่อพีต้าซะอีก ฉันซวยจริงๆ เลย มันแสดงให้เห็นชัดเจนว่า แคทนิสแคร์พีต้ามาก่อนแล้ว
- หนังสือบอกว่า พริมมีชื่อ 1 ใบ แคทนิส 20 ใบ เกล 42 ใบ แล้วเคยสงสัยกันบ้างมั้ยคะว่า ชื่อพีต้าในโถมีกี่ใบ เราลองนึกดูแล้ว เดาว่าน่าจะแค่ 5 ใบตามเกณฑ์ เพราะพีต้าคงมีขนมปังกิน ไม่ต้องไปรับเทสเซอร่า
- จบท้ายบทแบบแสบๆ อีกแล้ว หัวเราะหึๆ ขำแคทนิส

3 ร่ำลากัน พริมน่ารัก แอบขำตอนที่บอกว่า เคยพาพริมไปล่าสัตว์ พอแคทนิสยิงสัตว์ได้ พริมดันร้องไห้บอกว่ายังเอากลับไปรักษาทัน ถ้าไม่อาสาแทนกันได้แล้วพริมต้องไปแข่งเกมส์จริงคงตายคนแรก เข้าใจจริงๆ ที่แคทนิสรักและอยากปกป้องน้อง ความจริงการที่มีพริมนี่ ช่วยเซตความรู้สึกที่เรามีต่อแคทนิส เพราะกับคนอื่นแคทนิสนิสัยไม่ค่อยดี ถ้าไม่ใช่เห็นชัดว่าแคทนิสรักพริมมาก อาจจะไม่ค่อยชอบหน้าแคทนิสเท่าไหร่
- ถึงแม้แมดจ์จะมีบทน้อยมากๆ แต่เราก็ชอบแมดจ์นะ แต่ก็เข้าใจที่ในหนังถูกตัดไป
- เล่าความเป็นมาของม็อคกิ้งเจย์ แคทนิสพูดถึงพ่อ แค่ย่อหน้าเดียวตรงนี้ทำให้เรารู้ว่า แคทนิสรักพ่อมาก แคนนิสรักแม่แต่ไม่สนิทใจ แต่แคทนิสเป็นลูกพ่อเต็มตัว และชัดเจนด้วยว่า Suzanne Collins ก็ลูกพ่อเหมือนกัน ถ้าอ่านสัมภาษณ์ผู้แต่งจะรู้ว่า SC พูดถึงพ่อตลอด ทั้งเรื่องเกรเกอร์และฮังเกอร์เกมส์ ได้อิทธิพลจากเรื่องพ่อชัดมาก พ่อ SC เป็นทหารอากาศและเป็นอาจารย์สอนรัฐศาสตร์ในมหาวิทยาลัย เขาไปรบที่เวียดนามสมัย SC ยังเด็ก เกรเกอร์ก็ไปผจญภัยตามหาพ่อ พ่อ SC เพิ่งตายไปไม่กี่ปีก่อนเขียนเรื่อง HG แคทนิสก็ฝันถึงพ่อตลอดและยังคิดถึงอยู่

4 นึกถึงความหลังกับพีต้าอีกครั้ง ดอกแดนดีไลอ้อน พีต้ากับแคทนิสตอนเด็กมองกันแล้วก็เขินกัน ชักเริ่มรู้สึกว่าคนนี้จะเป็นพระเอก
- สงสารแคทนิสอ่ะ แค่ได้กินช็อกโกแลตร้อนก็อร่อยขนาดนั้นแล้ว เริ่มอินกับตัวละครในเรื่องว่าลำบากยากแค้นไม่มีกินจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าพวกเรานี่โชคดีแล้ว เตือนให้เห็นคุณค่าของชีวิตยุคปัจจุบันขึ้นมา
- พีต้าเริ่มแมนล่ะ ปัดแก้วเฮย์มิตช์ เฮย์มิตช์ชกกลับ แคทนิสปักมีด ชอบภาพรวมของฉากนี้มากเลย พีต้ากับแคทนิสร่วมมือกันดึงให้เฮย์มิตช์เป็นพวกได้ และเป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของทั้งสามคนตลอดเรื่องนี้
- จบบทแบบตอนอ่านครั้งแรกช็อคเราเลย ตกลงทั้งหมดพีต้าแกล้งทำเหรอเนี่ย แต่ยังไม่ปักใจนะ ค่อนข้างเชื่ออยู่ว่า พีต้าเป็นคนดี แต่เริ่มหวั่นไหวว่า นิยายเรื่องนี้จะไปไงต่อ ถ้าเพิ่งมาอ่านตอนนี้ ก็คงรู้สปอยล์ไปเยอะแล้วล่ะว่ามันมีทีมพีต้าทีมเกล ยังไงก็ต้องรักจริง แล้วก็คงจะบอกว่าไม่เห็นลุ้นเลย

5 ได้เจอซินน่าล่ะ ซินน่าในใจเราไม่เหมือนเลนนี่ คราวิตซ์หรอก แต่ไม่ติดใจอะไร ในหนังก็แสดงดี แต่เวลาอ่านหนังสือขอกลับมาเป็นจินตนาการของเราเอง คำบรรยายบอกว่าซินน่าตาสีเขียว ผมสีน้ำตาล และดูเหมือนยังหนุ่ม เราประมาณเองว่าสัก 20 ปลายๆ แคทนิสฮามากค่ะ ตอนที่คิดว่าต้องถูกจับแก้ผ้าแน่ๆ
- บทนี้ตอนอ่านรอบแรกผิดคาด คือจากพล็อตเรื่องที่เห็นตอนแรก นึกว่าจับฉลากเสร็จก็ไปลุยฆ่ากันเลย แต่นี่มันเป็นรีอัลลิตี้โชว์ มีสไตลิสต์ มีพาเหรด มีหาสปอนเซอร์ด้วย งั้นก็ไม่ใช่ไปสู้กันเฉยๆ แล้วล่ะ เออ น่าติดตามดีแฮะ
- ฉากพาเหรดเลิศมาก บรรยายได้ดีจริงๆ รู้สึกว่ามันอลังการมโหฬารมาก บทนี้แคทนิสกับพีต้าน่ารัก ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คืบหน้าเยอะ ตอนที่โจ๊กกันแล้วหัวเราะ แล้วก็ตอนจับมือกัน ใครชอบพีต้า ต้องอ่านฉบับภาษาอังกฤษเท่านั้นนะคะ เพราะฉบับแปลไทยแปลพีต้าได้ดับมาก อ่านเล่มไทยเราคิดว่า คนแปลเขาเกลียดพีต้าเหรอ เวลาพูดถึงพีต้าทีไรแปลเสียๆ หายๆ ทุกที ตั้งแต่ตอนจับฉลากแล้ว พีต้าช็อคก็คือตกใจ ไม่ต้องถึงขนาดแปลว่าตกใจแทบสิ้นสติก็ได้ ฉากพาเหรดนี่บอกว่าพีต้าตกอยู่ในมนตร์สะกด อ่านแล้วเหมือนพีต้าตื่นเวทีถูกนะจังงังอะไรอย่างงั้น ที่จริงแคทนิสเขาปิ๊งพีต้าว่าเปล่งประกายออร่าออก แคทนิสชีไม่ค่อยแสดงความรู้สึก นานๆ ทีจะมีจังหวะหลุดว่าแอบสังเกตหนุ่มอยู่ มีปิ๊งมีเขินวูบวาบขึ้นมา ฉากพวกนี้มีน้อยอยู่แล้วดันแปลผิดๆ ไม่ได้อารมณ์อีก ตอนวันสัมภาษณ์แคทนิสคิดว่าพีต้าดู striking ดันแปลว่า พีต้าน่าเกรงขาม แล้วทำไมต้องแปลพีต้าว่าตาสีน้ำเงิน พีต้านี่บุคลิกหนุ่มข้างบ้านผมบลอนด์ตาสีฟ้าธรรมดานี่แหละ
- จบบทเปรี้ยงมากอีกแล้ว เอากะเธอสิ แคทนิสไม่เชื่อใจใคร ลุ้นสองคนนี้

6 กลับมาที่พัก ตอนที่แคทนิสอยากกดลิฟต์เล่นน่ารักอ่ะ ทำให้รู้สึกว่าจริงๆ แล้วเธอยังเป็นเด็กอายุ 16 แค่นั้นนะ
- ชอบเอฟฟี่ ถึงแม้จะสุดโต่งเยอะ แต่ก็รู้ว่าใจจริงน่ะดี
- บทนี้เล่าเรื่องสาว Avox เฉยๆ ไม่ค่อยมีอะไร แต่พีตาฉลาดแก้สถานการณ์เก่งตลอด ฮ่าฮ่า ก็ตัวละครคนโปรด คนอื่นไม่สนใจ
- ตอนคุยกันสองคนที่ดาดฟ้า หวานเล็กๆ นะ พีต้าถอดเสื้อแจ็คเก็ตเอามาคลุมไหล่ให้แคทนิส พีต้าแอบเช็คคู่แข่งด้วย มีการทำเนียนถามถึงเกล

7 ตอนคุยกับเฮย์มิตช์เรื่องกลยุทธ์การต่อสู้ ชอบตอนนี้อีกแล้ว ที่พีต้ากับแคทนิสแย่งกันชมฝีมือของอีกฝ่าย ตอนที่แคทนิสบอกว่าเคยเห็นพีต้าแบกกระสอบกับแข่งมวยปล้ำ ฮั่นแน่ ปากบอกไม่สนใจใคร แต่แอบมองเขาอยู่ตลอดเหมือนกันนะเนี่ย
- สงสารพีต้าเวลาพูดถึงแม่ เพราะเรื่องเล่าอยู่แต่ในหัวแคทนิส เราก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องของคนอื่นๆ เท่าไหร่ ต้องเดาเอาจากอาการเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ ที่บ้านพีต้าคงไม่ค่อยมีความสุขนัก แค่ทำขนมปังไหม้ก็โดนดุโดนตี แม่ดูท่าทางโหด ใจร้ายเหมือนกันนะพูดกับลูกอย่างนี้ แล้วก็จบด้วยการที่พีต้าน้อยใจแคทนิสอีกแล้ว หึ เธอคงไม่เคยรู้ตัวเลยล่ะสิว่ามีคนแอบชอบ
- ฉากในศูนย์ฝึกซ้อมอ่านสนุก มีแบ่งเป็นฐานๆ
- จบด้วยฉากยิงลูกแอปเปิ้ล นางเอก badass ฮ่าฮ่า อ่านกี่ทีก็ชอบ

8 บทนี้ก็สนุก ตอนลุ้นคะแนน ชอบพวกทีมผู้ใหญ่แต่ละคนมากเลย ทั้งที่มีบทพูดกันไม่เยอะ แต่ทุกคนมีบุคลิกประจำเฉพาะของตนเอง เฮย์มิตช์ เอฟฟี่ ซินน่า รวมทั้งปอร์เชียด้วย บางคนอาจจะงงว่าปอร์เชียนี่ใครจำไม่ได้ แต่เราชอบสไตลิสต์ของพีต้าคนนี้นะ สังเกตว่าเวลาคุยกันมาคุทีไร เธอจะคอยอัพบรรยากาศวงสนทนาขึ้นด้วยท่าทีนิ่มๆ ตลอด เราคิดว่า ปอร์เชียก็คงสร้างสายสัมพันธ์กับพีต้าเหมือนที่ซินน่ามีกับแคทนิส
- ตอนที่แคทนิสนอนคิดถึงเกล แล้วเปรียบเทียบพีต้ากับเกล อืมม์ ตอนนี้ยอมรับว่า แคทนิสเข้าโหมดเบลล่า
- หักมุมอีกแล้ว พีต้าขอแยกฝึก! ต้องรีบพลิกหน้าถัดไปทันที

9 บทนี้สนุกมากเลย เห็นมั้ย แคทนิสน่ะซึน ทำท่าไม่สนใจเขา พอเขาขอแยกตัวบ้างทำเป็นเฮิร์ต
- เอฟฟี่ตลกมากที่สุด
- โอ้ เฮย์มิตช์ ยอดเยี่ยมมาก
- ซินน่า ขอพูดซ้ำ ตัวละครที่เราชอบที่สุดรองจากพีต้าและแคทนิส
- แคทนิสให้สัมภาษณ์ดี ชอบชุด Girl on Fire จริงๆ นะ เสื้อผ้าชุดนี้จะมีแฟนอาร์ตออกมาเยอะมากๆ ชุดนี้มันไม่ได้สวยที่คำบรรยายตัวเสื้อผ้าเองหรอก แต่มันรู้สึกสวยมาก จากการที่ SC บรรยายปฏิกิริยาของทุกคนที่ได้เห็น คนถึงประทับใจ
- สัมภาษณ์พีต้า “Because . . . because . . . she came here with me.” อ่านถึงตอนนี้รอบแรกเรากรี๊ดสลบในใจ ต้องใช้คำว่าอะไรนะคะ จิกหมอน

จบ Part I: The Tributes

มาอ่านสรุป 9 บทของตัวเอง ตกลงอ่านเรื่อง Hunger Games ไปนี่จับประเด็นมาได้แต่เรื่องรักเรอะ ก็เปล่าหรอกค่ะ แต่เดี๋ยวธีมที่เกี่ยวกับการแบ่งชนชั้นกับการเสียดสีรีอัลลิตี้โชว์ ขอไปสรุปรวมตอนท้ายแล้วกัน