คะแนน : 6.5
โดยรวม Georgette Heyer เป็นนักเขียนที่เราชอบนะ มีหลายเรื่องของเธอที่เราชอบเอามากๆ แต่ก็มีหลายเรื่องเหมือนกันที่ไม่ใช่แนวเรา อย่างพวกที่มีนางเอกเก่งกล้า ทำตัวแหวกแนว แบบ Frederica, The Grand Sophy พวกนี้ก็โอเค แต่อ่านแล้วก็ยังไม่ได้ประทับใจอะไรมาก แต่เพราะอยากจะไล่อ่านงานของเธอไปเรื่อยๆ ด้วยความหวังว่าอาจจะเจอเรื่องที่ทำให้เราชอบมากๆ อีก ยังขี้เกียจกับ An Infamous Army (เรื่องต่อจาก Devil’s Cub) อยู่ดี ก็เลยลองเรื่องอื่นก่อน มาลงเล่มนี้ เห็นได้รีวิวมาดี Lady of Quality นิยายโรแมนซ์เรื่องสุดท้ายที่ตีพิมพ์ก่อน Heyer เสียชีวิต ไม่นับ My Lord John
อ่านเล่มนี้จบแล้วรู้สึกสมน้ำหน้าตัวเองเล็กน้อย เพราะสังหรณ์ใจไว้ก่อนแล้วว่าอาจจะไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ เหมือนเราไม่ค่อยชอบงานที่ออกมาช่วงปีหลังๆ ของเธอ และจากความรู้สึกว่า เรื่องมันมีอะไรคล้ายๆ Venetia ซึ่งเป็นเรื่องของ Heyer ที่เราไม่ชอบเอาซะเลย แล้วมันก็เป็นจริงจนได้ ถึงจะไม่แย่เท่าเรื่องนั้น แต่มันก็เป็นอีกเล่มที่แป้กมาก
นางเอก มิสแอนนิส วิชวูด เป็นสาวสวยรวยเสน่ห์ฐานะดีมีตระกูล ที่อยู่เป็นโสดไม่ยอมแต่งงานมาจนอายุ 29 ปี เพราะไม่ถูกใจใคร ด้วยความอยากได้อิสระ ตอนนี้เธอจึงขอแยกตัวออกจากบ้านพี่ชาย มาอาศัยอยู่ในบ้านของตัวเองที่เมืองบาธ ระหว่างทางพบเด็กสาวหนีออกจากบ้าน แอนนิสก็เลยรับมาพักอยู่ด้วยก่อน เด็กสาววัย 17 คนนั้นเป็นหลานสาวของพระเอก มิสเตอร์โอลิเวอร์ คาร์ลตัน มหาเศรษฐีเสเพลที่ไม่ยอมแต่งงานซะทีเหมือนกัน พระเอกก็เลยมาตามหลานที่บ้านนางเอกก็เลยเจอกัน พูดแค่นี้ที่เหลือก็รู้เรื่องหมดแล้วล่ะ
การอ่านนิยายที่เรื่องมันเป็นไปตามสูตรมากๆ แบบนี้ เราไม่ได้คาดหวังอะไรกับเนื้อเรื่อง แค่อยากได้ตัวละครที่น่ารัก บทสนทนาที่อ่านแล้วสนุก แต่เพราะตัวเอกเรื่องนี้ไม่ใช่แบบที่ชอบ พระเอกแก่ ปากเสีย นางเอกหัวแข็ง ปากกล้า ตัวละครประกอบน่ารำคาญทุกคน นิยายที่มันไม่ค่อยมีเนื้อเรื่อง แต่ดำเนินเรื่องด้วยการอ่านตัวละครคุยกันนี่ พอไม่ชอบตัวละคร มันก็จบค่ะ เล่มนี้ก็ไม่เหลืออะไรน่าสนใจให้อ่านเลย อ่านด้วยความรู้สึกเบื่อมาก อ่านแล้วรู้สึกไม่ได้อะไร เสียเวลาอ่านทำไมไม่รู้
เวลาอ่านเจอเรื่องที่ไร้ความหมายหลายๆ ทีเข้า บางทีก็เซ็งเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยหยุดอ่านนิยายได้เลย ยังไม่ทันอ่านเรื่องนี้จบ ก็คิดแล้วว่าจะอ่านเรื่องไหนต่อดี มีเวลาก็อยากหยิบเล่มใหม่มาอ่านไปเรื่อยๆ เพราะถ้าไม่หยิบมาอ่านก็ไม่รู้ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ มันเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางการอ่าน เหมือนเป็นขั้นตอนหนึ่งในความพยายามเดินทางเพื่อค้นหาเรื่องที่จะทำให้เราชอบ อ่านต่อไปเรื่อยๆ เพื่อจะได้เจอเรื่องที่เราอ่านแล้วมีความสุข และจะได้มาเป็นคำตอบว่าทำไมเราถึงรักการอ่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น