เรื่องนี้ชอบพระเอกและนางเอกตั้งแต่แรกเลย ตลกน่ารักดีทั้งคู่ อ่านสนุกตั้งแต่เริ่มเรื่อง ยิ่งพระเอกนางเอกมาเจอกันแล้วก็ยิ่งสนุก เวลาคุยกันมีจิก กัด ยั่ว แหย่ ให้ได้หัวเราะพรืดเกือบทุกบทเลย การอ่านเรื่องของคนที่ฉลาด มีเสน่ห์ มีอารมณ์ขัน สองคนจีบกัน มันก็เพลินจริงๆ
แต่พอเข้าช่วงที่มีประเด็นขัดแย้งกัน คำพูดพระเอกนี่เราว่าแรงไปนะ ถึงจะปากร้ายสมกับฉายาว่าบีสต์ก็เถอะ แต่ฟังแล้วโกรธแทนนางเอกค่ะ จะทำตัวงี่เง่าไม่กล้ารักเขา จะตัดเขา ก็พูดดีๆ ก็ได้ แบบนี้ดูถูกกันเกินไป อ่านถึงตรงนี้แล้ว เราหมายหัวพระเอกไว้เลยว่า นายต้องง้อนานหน่อยล่ะ ฉันถึงจะยอมยกโทษให้ แต่ปรากฏว่า รอดตัวง่ายไปค่ะ ถ้าพระเอกงี่เง่าแล้วได้บทเรียนแบบจัดหนัก เราจะไม่ติดใจ ถ้ารู้สึกว่าเขาชดใช้ได้ความทุกข์ทรมานตอนที่แยกกันอย่างสาสมแล้ว แต่ในเรื่อง พระเอกมัวแต่รับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉินอยู่ จนแทบไม่มีเวลาเศร้าเสียใจ พอนางเอกปฏิเสธเขาบ้าง ก็ดันไม่ค่อยมีบทบรรยายความทุกข์ใจของเขาเลย เลยรู้สึกว่ามันยังไม่หนำใจ
เรื่องนี้อาจจะโชคร้ายที่เราเอามาอ่านตอนจังหวะไม่ดีค่ะ เพราะว่าพออ่านถึงช่วงท้ายตอนเฝ้าไข้กัน เรื่อง Kiss of Snow ก็มาพอดี สมาธิแตกกระเจิง เลยเจออ่านแบบเร่งสปีดเอาให้จบ เพราะใจมันไปเรื่องโน้นแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น