นี่เป็นนิยายที่เพิ่งออกไม่นาน ช่วงนี้มีเรื่องใหม่ๆ ออกมาเยอะมาก เราเลือกเรื่องนี้มาอ่านเพราะมันได้คะแนน 5 ดาวจาก Amazon ถึงแม้จะยังมีจำนวนคนมารีวิวไม่มากแค่ 6 คน แต่ก็ได้เต็ม 5 จากทุกคน ซึ่งที่จริงไม่ได้รับประกันอะไรเลยว่ามันจะเป็นงานที่เราชอบ เพราะจำนวนคนน้อยไป แต่เราก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่า นี่จะเป็นเรื่องที่ห่วยแตกสำหรับเราขนาดนี้
เปิดเรื่องที่บทนำมาก็ยังโอเคนะคะ ไซม่อน เซนต์เจมส์ เอิร์ลแห่งทราสค์ ต้องการขยายธุรกิจโรงงานของตน ซึ่งต้องอาศัยพลังงานจากถ่านหิน ซึ่งที่ดินที่มีถ่านหินอยู่จำนวนมากผืนที่เขาต้องการนั้น มันเป็นสินติดตัวเจ้าสาวของโซเฟีย สแตนตัน เพื่อนบ้านสาวที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็กนั่นเอง เขาจึงตัดสินใจว่าจะแต่งงานกับเธอ แต่พอเริ่มต้นบทที่หนึ่ง เริ่มกล่าวถึงนางเอกปุ๊บ เราก็เริ่มผิดหวังนิดๆ แล้ว โซฟีเป็นนางเอกติงต๊องงี่เง่า ที่ชอบทำให้ตัวเองเดือดร้อน เป็นที่อิดหนาระอาใจของครอบครัวและตัวไซม่อนเอง ที่ต้องคอยดูแลเธออยู่เสมอ เธอถูกเด็กชายข้างถนนขโมยกระเป๋าถือ ในนั้นมีกำไลที่เป็นสมบัติประจำตระกูลอยู่ เธอจึงวิ่งไล่ตามเด็กคนนั้นไป จนถึงละแวกสลัมของเมือง ไซม่อนบังเอิญเห็นก็พาเธอออกมาโดยสั่งว่า อย่าไปที่นั่นอีก แต่โซฟีก็เกิดความสงสารเด็กชายคนนั้นก็เลยพยายามไปตามหา เพื่อจะช่วยเหลือ เมื่อเจอเด็กแล้วได้กำไลกลับมา ก็ไปรับรู้เรื่องพี่สาวของเด็กคนนั้นที่กำลังจะถูกบังคับให้ขายตัว เธอก็พยายามจะเข้าไปยุ่งอีก จนนำไปสู่อันตรายต่อตัวเอง
ระหว่างที่อ่านไปๆ ความอดทนที่เรามีกับนางเอกคนนี้ก็หมดไปเรื่อยๆ คุณศัพท์ที่เราใช้บรรยายเธอในใจไล่ไปตั้งแต่ ติงต๊อง งี่เง่า ไร้ความคิด ไม่มีสติ ปัญญาอ่อน ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่เลย ไปช่วยนังโง่นี่ทำไม บอกตามตรงว่า พอถึงช่วงท้ายๆ เราไม่อยากให้พระเอกแต่งงานกับผู้หญิงพรรค์นี้เลย ชีวิตจะมีความสุขได้ไงไม่ทราบ กับผู้หญิงที่ดิ้นรนหาเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้จะด้วยเจตนาดี แต่มันไม่มีหัวคิดเลย ขอร้อง จะอวดเก่งไปทำไม ถ้าไม่มีความสามารถแก้ไขปัญหาเองได้ ต้องให้พระเอกวิ่งมาช่วย
โซฟีแอบรักไซม่อนมาตลอดชีวิต แต่พอเขามาสานสัมพันธ์ด้วย เธอก็เล่นตัวซะเฉยๆ แล้วถ้าเธอไม่แน่ใจในเจตนาที่ไซม่อนมาขอแต่งงาน แล้วเธอยอมมีเซ็กส์กับเขาทำไมไม่ทราบ ยอมเขาแล้วมาบอกว่าอย่าเพิ่งแต่ง หมั้นไปแล้วมาบอกว่าอย่าเพิ่งประกาศ ประกาศไปแล้วก็ขอถอนหมั้น เพราะถูกอดีตนางบำเรอพระเอกขู่ ทนอ่านไม่ไหวแล้วจริงๆ แทบอยากจะปาทิ้ง ความคิดและการกระทำของนางเอก ไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่ในยุคนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่เป็นเหมือนเด็กสิ้นคิดลูกคุณหนูในยุคปัจจุบันนี่แหละ
พระเอกก็ใช่ว่าจะดีนะคะ ถ้าเขาเป็นผู้ชายที่มีความคิดสักหน่อย เห็นนางเอกงี่เง่าแบบนี้ ก็ควรจัดการดูแลให้ดี ไม่ใช่สักแต่วางอำนาจห้ามโน่นห้ามนี่ ถ้าเป็นพระเอกของผู้แต่งคนอื่น เขาคงจัดการช่วยเด็กสองพี่น้องนั่นออกมาตั้งแต่แรก ไม่ปล่อยให้นางเอกวิ่งเข้าไปวุ่นวายก่อเรื่องไม่เว้นอยู่นั่น แล้วเราก็ไม่รู้สึกว่า พระเอกรักนางเอกตรงไหน โอเค แคร์น่ะแคร์ ห่วงใย อยากดูแล แต่นั่นใช่ความรักเหรอ หรือว่าเซ็กส์ที่มีกับนางเอกเร่าร้อนผิดคาด ก็เลยรัก แหวะ
ที่ไล่มาทั้งหมด ยังไม่นับจุดที่เราไม่ชอบใจอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วน ความจริงสิ่งที่จะกล่าวต่อไปนี้ เป็นความผิดพลาดที่เราเห็นนักเขียนฝั่งอเมริกาเป็นกันหลายคน แต่ถ้ามีความดีอย่างอื่น เราก็มองข้ามรายละเอียดพวกนี้ไปได้ แต่สำหรับเรื่องนี้มันทำให้เราหงุดหงิดมากๆ เรื่องนี้ใช้ฉากในยุครีเจนซี่ แต่ไม่คำนึงถึงความถูกต้องตามยุคสมัยเลยแม้แต่น้อย พระเอกนางเอกเรียกชื่อตัวกันอย่างสนิทสนม ซึ่งตามธรรมเนียมอังกฤษสมัยนั้น ไม่มีใครเรียกท่านเอิร์ลด้วยชื่อตัว แม้แต่ภรรยาเองก็ตาม ถึงจะรู้จักกันตั้งแต่เด็ก แต่ในวงสังคมพระเอกก็ควรเรียกนางเอกว่ามิสสแตนตัน แล้วนางเอกตะลอนไปไหนต่อไหนโดยไม่มีผู้ติดตามเลยสักคนได้ยังไง แล้วพระเอกมาขอแต่งงานกับนางเอกเอง ไม่ต้องไปพูดจาตกลงกับญาติผู้ใหญ่ก่อนหรือไง ไหนจะตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงด้วยกัน พี่ชายนางเอกก็อยู่ แต่ให้พระเอกมาส่งนางเอกกลับบ้านสองต่อสอง แล้วก็มีอะไรกันในห้องรับแขกนั่นแหละ เนื้อเรื่องไร้เหตุผลสิ้นดี
ไม่ไหว ผิดหวังมากค่ะ เจ็บใจ เสียเวลา เสียความรู้สึก คราวหลังต้องเช็คดีๆ กว่านี้ ที่เว็บไซต์ AAR ให้เรื่องนี้ที่ B- แต่เราว่า มันก็ยังมากเกินไป ต่อไปไม่ควรรีบอ่านเรื่องที่เพิ่งออกใหม่ของนักเขียนที่เรายังไม่เคยอ่าน อย่างน้อยต้องรอให้มีคนมารีวิวใน Amazon เยอะๆ กว่านี้ก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น