กำลังยุ่งๆ อยู่จนกว่างานโครงการนี้จะเสร็จก็ยังอีกหลายวัน แต่ก็ขอเบรกหน่อยเหอะ เวลาอยากอ่านเพื่อพักสมองนี่ นิยายรีเจนซี่ก็ดูเป็นตัวเลือกที่ปลอดภัยดี แถมเรื่องไม่ยาวอ่านจบได้เร็ว
เลดี้เอลิซาเบธ คอนเวย์ เป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครในยุคของเธอ สนใจใฝ่ฝันกับเรื่องดาราศาสตร์จนไม่อยากแต่งงานใช้ชีวิตครอบครัว เธอเป็นลูกคนโตในบรรดาลูกสาว 8 คนของท่านเอิร์ล พอพ่อตาย บรรดาศักดิ์เลยตกไปอยู่กับญาติห่างๆ ที่รุ่นพ่อไม่ถูกกัน ก็เลยไม่เคยเห็นกันมาก่อน เมื่อเอิร์ลแห่งแคลนรอสคนใหม่เดินทางมายังบ้านประจำตระกูล จึงได้พบกับการต้อนรับที่ติดจะเย็นชา แต่เมื่อเธอได้รู้จักเขามากขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้ความรู้สึกของเธอเปลี่ยนแปลงไป
อ่านครึ่งแรกของเล่มด้วยความรู้สึกว่า เฮ้อ ไม่น่าเชื่อรีวิว AAR เลย คือบางทีรีวิวจากคนเดียว อ่านตามแล้วความรู้สึกอาจจะออกมาคนละทางกับเขาเลยก็เป็นได้ แล้วไม่เคยจำชื่อคนรีวิวซะที เลยไม่ค่อยรู้ว่าแนวตรงกันรึเปล่า ถ้าเป็น Amazon จะได้ความเห็นหลากหลายกว่า แต่ AAR ก็ดี ตรงที่คนรีวิวเป็นนักอ่านโรแมนซ์ขนานแท้ ก็ช่วยการตัดสินใจได้เยอะ แล้วผลสุดท้ายของเรื่องนี้ก็ออกมาดีอย่างเขาว่าจริงซะด้วย
ช่วงแรกเราไม่ชอบนางเอกเลย แล้วก็รู้สึกสงสารพระเอก มีฉากเดียวที่ปิ๊งนิดนึง คือตอนเล่นหมากรุก นอกนั้นอ่านไปแบบงั้นๆ เพราะคุณนางเอกเธอก็ยังไม่มีท่าทีอะไรกับพระเอกซะที แถมตกปากรับคำจะแต่งงานกับเพื่อนสนิทพระเอก คนที่เธอคุ้นเคยดีมาก่อนไปอีกต่างหาก จน 2/3 เรื่องแล้วเราก็ยังไม่เห็นเลยว่า พระเอกนางเอกจะมาลงเอยกันด้วยดี เรื่องมันจะขึ้นมาถึงเกรด A ได้ยังไง
แต่พอถึงฉากที่เอลิซาเบธขอถอนหมั้น ก็ทำเราตื่นเลย เป็นคำพูดบอกเลิกกับผู้ชายที่ฟังแล้วประทับใจมาก ช่างฟังดูมีเหตุมีผล ให้น่าเห็นใจเข้าใจสถานการณ์และความรู้สึกของผู้หญิงสมัยนั้น จนทำให้แว้บขึ้นมาในหัวว่า ยามที่ Jane Austen ยังมีชีวิต ตกลงแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง แล้วเปลี่ยนใจปฏิเสธวันถัดมา เธอก็อาจจะพูดอะไรทำนองนี้ก็เป็นได้
หลังจากนั้นพอนางเอกรู้ใจตัวเองแล้ว เรื่องก็อ่านสนุกขึ้นมากๆ กราฟความชอบพุ่งกระฉูด ท้ายเรื่องน่ารักจริงอะไรจริง นางเอกทำคะแนนคืนจากที่เคยขัดใจตอนต้นเรื่องได้หมด แล้วก็ชอบตอนใกล้จบ คำบอกรักหน้าตาเฉยของพระเอกเรียกรอยยิ้มได้อีก อ่านจบแล้วอารมณ์ดีสมใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น