นี่เป็นนิยายเก่า เอามาอ่านเพราะไปเจอรายการ Favorite Lists ของนักอ่านคนหนึ่ง ในลิสต์นั้นมีเล่มที่เราชอบเยอะดี เห็นเล่มนี้อยู่ด้วยก็สนใจ ไปดูดาว Amazon ก็เห็นดี ยังไม่เคยอ่านของ Brenda Joyce เลย ลองดู เผื่อจะเข้าแก็ป แต่พออ่านแล้วนี่ไม่ใช่แนวเราแฮะ
เตือนสปอยล์
ฉากที่นางเอกเจอพระเอกครั้งแรกนี่อ่านแล้วอึ้ง ที่ผ่านมาเราก็นึกว่าเราอ่านโรแมนซ์มาพอควรแล้วนะ เจอเล่มนี้รู้สึกว่าตัวเองยังอ่อนวิชาเลย นางเอกมาวาดรูปเล่นที่ชายหาด เห็นพระเอกเดินมาแต่ไกลก็สะดุดตาทันที พอดีมีผู้หญิงที่พระเอกมีความสัมพันธ์อยู่ด้วยมาคลอเคลีย พัลวันกันอยู่ ตอนแรกฝ่ายชายก็ไม่เอา ไม่ชอบทราย แต่พอดีพระเอกเกิดเหลือบไปเห็นมีผู้หญิงแอบมอง ก็เกิดคึกขึ้นมา เลยแสดงหนังสดให้ดูซะเลย นางเอกก็จ้องตาค้างดูจนจบ เวรกรรม! นางเอกเป็นพวกถ้ำมอง พระเอกเป็นพวกชอบโชว์ เป็นฉากเปิดตัวพระ-นางที่ทำเอาเราเหวอที่สุดเลย ไปต่อแทบไม่ถูก
จบฉากเปิดเรื่องอันแสนจะน่ากระอักกระอ่วนไปได้ก็ค่อยยังชั่ว สาวถ้ำมองชื่อโซฟี โอนีล ตอนเด็กเธอเคยตกบันไดข้อเท้าหัก จนโตมาก็ยังขาเกอยู่หน่อย เป็นสาวอายุ 20 ที่เก็บเนื้อเก็บตัว ชอบวาดรูปอยู่คนเดียว ส่วนหนุ่มนักโชว์ชื่อ เอ็ดเวิร์ด เดลันซ่า เป็นเสือผู้หญิง รูปหล่อ ร่ำรวย ที่เยาะหยันการแต่งงาน พอเอ็ดเวิร์ดเห็นว่าโซฟียังเด็กอ่อนต่อโลก ไม่ใช่สาวกร้านโลกอย่างที่เขานึกตอนแรก ก็เกิดรู้สึกผิดแล้วก็สงสารขึ้นมา ก็เลยพยายามมาทำดีด้วยเพราะอยากให้โซฟีกล้ามีความสุขกับชีวิต แล้วก็ช่วยให้กำลังใจโซฟี ให้สามารถปลดปล่อยพรสวรรค์ทางการวาดรูปออกมา
พระเอกโรแมนซ์ที่เคยเจ้าชู้เสเพลนี่มีเยอะ แต่พอมาอยู่ในนิยายที่กำลังอ่าน ก็ไม่ค่อยเห็นออกลายเท่าไหร่ แต่แบบเอ็ดเวิร์ดนี่ รู้สึกว่าเขาเป็นตัวอันตรายกับผู้หญิงจริงๆ เลย เอ็ดเวิร์ดมาด้วยเจตนาดีนะ แต่ทำเอาโซฟีหลงเขาหัวปักหัวปำ ผู้หญิงถูกล่อลวงแบบโทษผู้ชายไม่ได้สักคำ เป็นฝ่ายไปเข้าหาเขาเอง เรื่องราวช่วงครึ่งเล่มแรกเขียนได้ดี แล้วก็น่าติดตามมากเลย บรรยายอารมณ์ความรู้สึกตัวละครได้ชัดดี ช่วงนี้อ่านแล้วชอบจริงๆ แหละ เริ่มเข้าใจคนที่เลือกเข้าลิสต์
แต่พอเลยครึ่งเรื่องไป พอมีอะไรกันแล้วนั่นแหละ พระเอกน่ะจะรับผิดชอบแต่งงานด้วยนะ แต่นางเอกเราดันสติแตก เวิ่นเว้อ ทำใจไม่ได้ถ้าเขาไม่รัก เรื่องมันก็ห่วยลงไปทันตา หนีไปหนีมาจากนิวยอร์กไปปารีส จากปารีสกลับมานิวยอร์ก หอบลูกข้ามมหาสมุทรไปมา ความอดทนของเราก็หมดไปเรื่อยๆ แล้วแม่ของนางเอกซึ่งเป็นผู้หญิงนิสัยน่ารังเกียจมาก ก็มีบทเยอะเหลือเกิน เวลาแม่ลูกพร่ำเพ้อฟูมฟายใส่กัน นี่จะบ้าตาย ทำใจกับตัวละครอารมณ์รุนแรง ศิลปินติสท์แตก จนไม่เหลือความคิดสติสตังอยู่กับตัวเลยไม่ได้ ทั้งนางเอกและพระเอกทั้งคู่เลย พูดกันดีๆ ไม่เป็นเหรอ ใส่อารมณ์มามากไป ช่วง 50 หน้าสุดท้าย อ่านข้ามแหลก ทนไม่ไหวแล้ว กว่าจะถึงหน้าสุดท้าย เฮ้อ จบซะที ละเหี่ยใจจริงๆ อ่านแล้วเหนื่อยมาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น