ย้อนเรื่องเก่า ลุ้นเรื่องใหม่ Susan Elizabeth Phillips

Susan Elizabeth Phillips เป็นนักเขียนที่แหกเกือบทุกกฎที่เราตั้งไว้

1. เราไม่ชอบเรื่องที่นางเอกไม่เวอร์จิ้น
นางเอกของ SEP มีอยู่แค่สัก 2-3 คนเองมั้งที่ผ่านกฎข้อนี้ แต่เวลาเราอ่านเรื่องของ SEP ไม่เคยรู้สึกว่ามันเป็นประเด็นคาใจอะไรเลย จนทำให้เดี๋ยวนี้ถ้าเป็นเรื่องยุคปัจจุบัน เราจะไม่ถือสาแล้ว แต่ถ้าเป็นย้อนยุค ก็ยังแคร์อยู่ เอ๊ะ ทำไมสองมาตรฐาน คือ เรารู้สึกว่ามันเป็นเรื่อง integrity ของตัวละคร สังคมสมัยนี้ไม่เห็นเรื่องนี้ผิด เพราะฉะนั้นนางเอกมีอะไรกับใครมาก่อนก็ไม่แปลก แต่ถ้าเป็นสมัยก่อนที่เรื่องนี้ยังต้องห้าม ถ้านางเอกเคยมา ก็แปลว่ามันคงมีประเด็นอะไรที่ทำให้อ่านแล้วเสียความรู้สึกได้ จริงๆ มันคงไม่ใช่สำคัญที่สถานะทางกายหรอก แต่มันเป็นเรื่องที่จิตใจของตัวนางเอกมากกว่า เพราะบางเรื่องถ้านางเอกเป็นม่ายสามีตาย แบบนี้ก็ไม่ค่อยติดใจ

2. เราไม่อ่านเรื่องที่นางเอกเคยถูกข่มขืน
เพราะอ่านแล้วไม่สบายใจไม่อยากอ่าน นิยายแนวอื่นไม่เท่าไหร่ แต่โรแมนซ์อ่านเพื่อพักสมอง ถ้ารู้ว่ามีประเด็นนี้จะไม่เอา ตอนไล่อ่านเรื่องของ SEP ก็ข้าม It Had To Be You ไปมาอยู่ตั้งนาน จนในที่สุดก็คิดว่า เอาวะ อ่านก็อ่าน แล้วมันก็กลายเป็นเรื่องที่เราชอบมากๆ จนคิดว่า ต่อไปถ้าจะต้องอ่านนิยายโรแมนซ์เรื่องที่นางเอกเคยผ่านประสบการณ์เลวร้ายมาจริงๆ ก็อยากให้นางเอกทุกเรื่องทำใจและเข้มแข็งได้แบบนี้ (อีกเรื่องเดียวที่มีนางเอกเคยเคราะห์ร้าย แต่เป็นเรื่องที่เราชอบมากๆ คือ Sea Swept - Nora Roberts เรื่องนั้นเป็นเรื่องแรกที่สร้างภูมิคุ้มกันให้เราเลย)

3. เราไม่ชอบเรื่องที่พี่น้องมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนเดียวกัน
ปรกติแอนตี้ประเด็นนี้มาก รับไม่ค่อยได้ แบบผิดหวังจากรุ่นแม่แล้วมาสมหวังกับลูก รักกับพี่เขย/น้องเขย หรือพระเอกเป็นแฟนเก่าพี่สาว/น้องสาวตัวเอง ไม่ตะขิดตะขวงใจกันมั่งหรือไง แต่ Ain't She Sweet? ก็ทำให้เราชอบสุดๆ จนมองข้ามประเด็นแฟนเก่านางเอกที่ไปแต่งงานกับน้องสาวนางเอกในเรื่องนี้ได้หมด อันที่จริง ชูการ์เบ็ธ นี่ she ไม่ทำลายสเปกนางเอกในฝันของเราข้อไหนบ้าง ทั้งไม่จิ้น ทั้งแต่งงานมาแล้ว 3 ครั้ง ทั้งเคยนิสัยไม่ดีใจร้ายแกล้งคนอื่น เอาแต่ใจตัวเอง แต่เธอก็เป็นนางเอกของ SEP ที่เราชอบที่สุดเลย

4. เราไม่ชอบนางเอกที่ดูไม่มีความคิด
ตอนอ่านช่วงเปิดเรื่อง Natural Born Charmer อ่านสภาพนางเอกที่จนตรอกสุดๆ ใส่ชุดมาสคอตเดินอยู่ข้างถนน ไม่มีตังค์ติดตัว เพราะถูกแฟนทิ้งเชิดเงินไปหมด เราก็นิ่วหน้าในใจ อะไรวะเนี่ย ผู้หญิงสติดีที่ไหนจะปล่อยให้ชีวิตตัวเองตกต่ำสุดขีดจนมาอยู่ในสภาพนี้ได้ ว้า เรื่องนี้ไม่น่าเวิร์ก แต่สุดท้ายมันก็ทำให้เราชอบได้อยู่ดี เช่นเดียวกันกับ Dream a Little Dream นางเอกเป็นอดีตภรรยาของนักบวชที่เทศน์ออกโทรทัศน์ต้มตุ๋นเงินบริจาคของประชาชนไปเยอะแยะ กว่าเราจะยอมเอาเรื่องนี้มาอ่านเกือบจะเป็นเรื่องสุดท้าย เพราะสาเหตุว่า นางเอกดูเป็นผู้หญิงไม่มีวิจารณญาณ ที่ทนอยู่กับคนเลวๆ ตั้งนาน แต่ในที่สุดเราก็ชอบเรื่องนี้อีกแหละ นั่นเลยทำให้เรารู้สึกว่า SEP เขียนอะไรมา ถึงจะดูไม่เข้าท่าแค่ไหน เธอก็เอาตัวรอดได้หมด ดูราวกับว่า เธอทำอะไรก็ไม่ผิดในสายตาเรา

นั่นแหละค่ะ คนไหนที่เรายกตำแหน่งนักเขียนคนโปรดให้แล้วนี่ ไม่ต้องมากหรอกค่ะ เขียนเรื่องให้โดนใจเราถึงระดับ 9 ได้สัก 2-3 เรื่อง เราก็พร้อมเทใจให้นักเขียนคนนั้นหมด เล่มที่เหลือก็จะได้คะแนนลำเอียงเต็มที่ เพราะฉะนั้น คะแนนที่เห็นต่อไปนี้คงใช้วัดมาตรฐานอะไรไม่ได้



เรื่องแรกที่เราได้อ่านเรื่องของ SEP คือ "ข้ามฟ้ามาพบรัก" น่าจะประมาณ 5 ปีก่อน เรายังไม่กรี๊ดเรื่องนั้นแฮะ ต่อด้วย "กรงเกียรติยศ" ก็ชอบแค่พอๆ กัน ก็เลยหยุดพักไปสองสามปีเลย จนช่วงนึงไม่รู้จะอ่านอะไร ก็ลองเอา SEP เรื่องอื่นมาลองอีกที เลือก Nobody's Baby But Mine ก่อน พล็อตถูกใจที่สุด และเราก็ชอบเรื่องนั้นมากๆ จนความรู้สึกชอบเหมือนลมที่พัดมาอย่างแรงทำหัวใจเรากระเจิง ฟังให้มันเป็นคำชมนะคะ เหมือนดูหนังแล้วมีเอฟเฟกต์พัดกระดาษปลิวหมุนรอบๆ ตัว แล้วทำไมเราไม่ปิ๊งสองเรื่องก่อนล่ะนั่น ไม่รู้เพราะนั่นเป็นครั้งแรกที่เราอ่าน SEP แบบภาษาอังกฤษรึเปล่า บทเรียนที่ได้จากกรณีนี้มีว่า

- ถ้าเรื่องแรกยังไม่ปิ๊ง อาจต้องลองเรื่องอื่นอีก บางทีมือไม่ดี เล่มที่เลือกตอนแรกยังไม่โดน
- เลิกอ่านนิยายแปล ไม่ได้ว่าแปลไทยไม่ดีนะคะ แต่อ่านต้นฉบับมันได้อรรถรสกว่าจริงๆ

หลังจากนั้นเราก็ไล่อ่านชุดชิคาโก้สตาร์กับพวกเรื่องเดี่ยวไปเรื่อยๆ แบบไม่เรียงลำดับ เลือกตามพล็อตเรื่อง บวกกับคะแนนรีวิว แต่ก็ยังคอยหลบเรื่องที่มีนางเอกต้องห้ามตามกฎอยู่ เรื่องที่เราชอบที่สุดคือ This Heart of Mine มอลลี่กับเควิน ชอบเรื่องนี้มากๆ เลย ลงตัวไปซะทุกอย่าง จนในที่สุดกำแพงเบอร์ลินก็ทลาย ยอมอ่านชิคาโก้สตาร์ครบ แล้วก็ชอบทุกเรื่องเลย แล้วก็ค่อยๆ ไล่อ่านเรื่องที่เหลือไปเรื่อยๆ จนถึง Ain't She Sweet? ก็ชอบแบบสุดๆ อีก จนเราปวารณาตนเป็นสาวกของเธอเลย แต่พอไล่อ่านถึงงานยุคเก่าที่เป็นนิยายผู้หญิง ไม่ใช่โรแมนซ์ ก็เลยไม่ค่อยชอบ ก็ทิ้งช่วงห่างในการอ่านหน่อย

เหตุผลที่เราชอบ SEP หลักๆ ก็คือ
1. เรื่องของเธอมีอารมณ์ขัน น่ารัก อ่านแล้วอมยิ้มตลอด หรือบางทีก็ต้องหัวเราะก๊าก
2. พล็อตเรื่อง สนุก ดราม่า น้ำเน่านิดๆ ถูกใจ
3. พระเอก โอเคทุกคน
4. ข้อนี้เป็นเหตุผลสำคัญที่สุดที่ทำให้เราชอบเรื่องของ SEP และก็เป็นสิ่งที่ทำลายอคติที่เราตั้งไว้ทุกข้อที่บอกข้างบนนั้นด้วย คือ ตัวนางเอก เราชอบนางเอกของ SEP มากๆ ทุกคน

ดูจากเนื้อเรื่องก่อนอ่าน นางเอกของ SEP จะไม่ตรงสเปกเราเลย นางเอกของเธอมักจะมีชีวิตลุ่มๆ ดอนๆ เวลาตกต่ำก็ตกต่ำสุดๆ น่าใจหาย ชนิดไม่มีที่ซุกหัวนอน และหลายครั้งไม่ใช่เพราะเธอโชคร้ายถูกเคราะห์กรรมเล่นงานอะไร บ่อยไปที่พวกเธอเจอเรื่องเดือดร้อนเพราะทำตัวเอง ตัดสินใจพลาดเอง เลือกทางชีวิตผิด ทำตัวไม่เข้าท่า หรือคบคนไม่เอาไหน แต่ทำไมเราถึงไม่เกลียดพวกเธอ เพราะขณะที่ทำสิ่งเหล่านั้น เธอคิดว่ามันดีแล้ว กล้าใช้ชีวิตตามใจตัวเอง แต่ถ้าพลาดมา พวกเธอไม่เคยพิรี้พิไร โทษโน่นโทษนี่ หรือโทษตัวเองว่าฉันไม่ควรทำอย่างนั้นอย่างนี้ พวกเธอเลือกชีวิตตัวเองและรับผิดชอบในการกระทำของตัวเอง ผิดพลาดก็ยอมรับเป็นบทเรียน แต่ไม่มีใครนั่งพร่ำเพ้อกับอดีตที่มันผ่านไปแล้ว ทุกคนไม่เคยยอมแพ้กับโชคชะตา และเชิดหน้าสู้ต่อไป แม้บางทีจะอยู่ในสถานการณ์น่าอดสูที่สุด ก็ไม่ยอมจำนน เรานับถือพวกเธอค่ะ

เรื่องของ SEP มักจะแต่งให้พระเอกถือไพ่เหนือกว่าเสมอ แม้จะเป็นเบี้ยล่าง แต่นางเอกก็ไม่เคยยอมลงให้ง่ายๆ มีการแก้แค้นแบบที่ทำให้ต้องขำได้เสมอ แม้ภายนอกจะแสบซ่าเฮี้ยว แต่พวกเธอทุกคนเป็นผู้หญิงที่มีเนื้อในอ่อนโยนและจิตใจดี ในความสัมพันธ์กับพระเอกของพวกเธอแต่ละคน นางเอกของ SEP จะแสดงออกด้วยความจริงใจ เมื่อถึงเวลาที่พร้อม เธอก็ยอมรับในความรัก และไม่หลบเลี่ยงหัวใจ แต่ในขณะเดียวกันก็รักษาศักดิ์ศรีในตัวเอง พวกเธอไม่เรียกร้องตั้งแง่ ให้อีกฝ่ายต้องมาพยายามรับผิดชอบความรู้สึกของเธอ ถ้าเป็นนางเอกแบบอื่น "ฉันรักเธอ ทำไมเธอไม่รักฉัน โอ๊ย ฉันเจ็บเหลือเกิน" แต่นางเอกของ SEP "ฉันรักเธอ ฉันจะทุ่มให้เธอ แต่ถ้าเธอผิดต่อฉัน ฉันก็พร้อมจะไป" ตรงไปตรงมาดี สังเกตว่าส่วนใหญ่ ประเด็นที่สร้างข้อขัดแย้งท้ายเรื่องในนิยายของ SEP มันจะมีสาเหตุมาจากพระเอกทั้งนั้นค่ะ นางเอกไม่ค่อยทำอะไรผิด และสุดท้ายพระเอกก็ต้องมาง้อ ชอบ เข้าสเปกเราอีกแล้ว ฮ่าฮ่า ^_^

นั่งเขียนถึงความรู้สึกที่เรามีต่อเรื่องเก่าๆ ของ SEP เพราะเรากำลังจะเริ่มต้นอ่าน Call Me Irresistible เรื่องใหม่ล่าสุดที่เพิ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ ก่อนจะเปิดหน้าแรก เลยนั่งย้อนความทรงจำตัวเองสักหน่อย ด้วยอารมณ์ลุ้นมากๆ ว่า นิยายเล่มที่เรารออ่านมานานกว่าปีครึ่ง นับแต่ที่เห็นในเว็บประกาศ ตั้งแต่ยังไม่มีชื่อเรื่อง เมื่ออ่านจบแล้วจะทำให้เรารู้สึกเช่นไร