Judith McNaught (7) Almost Heaven

Almost Heaven, 1990 (ดั่งสวรรค์สร้าง, สาปสวรรค์)
Historical Romance : Regency
Hero & Heroine: Ian Thornton & Elizabeth Cameron
คะแนน : 10

เอลิซาเบธ เคาน์เตสแห่งฮาเวนเฮิร์ส ได้พบกับเอียน ธอร์นตัน ชายหนุ่มผู้มีชื่อเสียงไม่ดีและมีชาติกำเนิดคลุมเครือในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง ทั้งสองเริ่มตกหลุมรักกัน แต่เมื่อพี่ชายต่างบิดาของเอลิซาเบธมาพบทั้งคู่อยู่ด้วยกันก็โกรธมาก ประณามเอียนว่าไม่คู่ควร และประกาศว่า เอลิซาเบธมีคู่หมั้นแล้ว เมื่อเอียนเข้าใจผิดว่าเธอยั่วเขาเล่นจึงจากไป แต่เอลิซาเบธก็เสื่อมเสียชื่อเสียงจนถูกขับออกจากวงสังคม จากนั้นผ่านไปเกือบสองปี เอลิซาเบธกำลังลำบากเพราะถูกอาบังคับจะให้แต่งงานไปเสียกับใครก็ได้ที่ยอมแต่งงานด้วย เธอจะถูกส่งตัวไปพักอยู่กับชายสามคนที่ตอบรับคำเชิญว่าสนใจจะแต่งงานกับเธอ เธอแทบไม่เชื่อหูเมื่อได้ยินว่า หนึ่งในนั้น คือ เอียน ธอร์นตัน แต่คนที่แทบไม่เชื่อสายตายิ่งกว่า คือ เอียน เมื่อเขาพบเธอมาปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้านเขา

เอลิซาเบธเป็นเพื่อนกับอเล็กซานดร้า นางเอกเรื่อง Something Wonderful และมีตัวละครจาก SW มาปรากฏตัวในเรื่องนี้บ้าง แต่ก็เห็นชัดๆ ว่า JM เพิ่งแต่งเรื่องเพื่อนสมัยเด็กขึ้นมาทีหลัง เพราะใน SW ไม่มีการพูดถึงเอลิซาเบธสักนิด ซึ่งเป็นกรณีเหมือนที่แซคจาก Perfect ไม่เคยถูกพูดถึงใน Paradise เพราะ JM เคยบอกว่า เธอแต่งเรื่องทีละเรื่อง ไม่ได้มองล่วงหน้าถึงเรื่องต่อไป แต่เธอก็ชอบให้ตัวละครจากเรื่องก่อนๆ ปรากฏตัว ซึ่งแฟนๆ ก็ชอบเหมือนกัน มาปรากฏตัวอีกก็ดีค่ะ ชอบ

Almost Heaven เป็นนิยายโรแมนซ์เรื่องเดียวที่เราให้คะแนน 10 เต็ม ในชั้นหนังสือของเราที่เรียงนิยาย JM ไว้ สภาพเล่มนี้เยินกว่าเล่มอื่นเลย เพราะเปิดอ่านบ่อยกว่าเพื่อน เรื่องนี้น่ารักมากๆ ค่ะ เป็นเรื่องของ JM ที่มีฉากขำๆ มากที่สุดด้วย ไม่มีตรงไหนในเรื่องนี้ที่เราไม่ชอบเลย เอลิซาเบธกับเอียนเป็นคู่พระคู่นางที่เราชอบที่สุดในนิยายโรแมนซ์ เริ่มจากหน้าตา คืออย่าว่ากันนะคะว่ายึดติดรูปกายภายนอก เพราะยังไงเวลาอ่านนิยาย ก็ชอบจินตนาการว่านางเอกสวยพระเอกหล่อไว้ก่อน แล้ว JM ก็ช่างบรรยายความสวยของเอลิซาเบธให้เรารู้สึกว่าเธอสวยมากๆ จริงๆ ขอยกข้อความจากหนังสือมาทั้งฉากเลยนะคะ

Standing in the doorway like a vision from heaven was an unknown young woman clad in a shimmering silver-blue gown with a low, square neckline that offered a tantalizing view of smooth, voluptuous flesh, and a diagonally wrapped bodice that emphasized a tiny waist. Her glossy golden hair, was swept back off her forehead and held in place with a sapphire clip, then left to fall artlessly about her shoulders and midway down her back where it ended in luxurious waves and curls that gleamed brightly in the dancing candlelight. Beneath gracefully winged brows and long curly lashes her glowing green eyes were neither jade nor emerald, but a startling color somewhere in between.

In that moment of stunned silence Roddy observed her with the impartiality of a true connoisseur, looking for flaws that others would miss and finding only perfection in the delicately sculpted cheekbones, slender white throat, and soft mouth.

The vision in the doorway moved imperceptibly. “Excuse me,” she said to Alexandra with a melting smile, her voice like wind chimes, “I didn’t realize you weren’t alone.”

In a graceful swirl of silvery blue skirts she turned and vanished. and still Roddy stared at the empty doorway while Alexandra’s hopes soared. Never had she seen Roddy display the slightest genuine fascination for a feminine face and figure. His words sent her spirits even higher. “My God,” he said again in a reverent whisper. “Was she real?”

เป็นไงคะ อ่านแล้วก็ต้องถอนหายใจเลย นึกไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าเป็นคนจริง จะจินตนาการให้เหมือนหน้าดาราคนไหนดี แต่สิ่งที่ทำให้เราชอบเอลิซาเบธจริงๆ แล้วก็คือ นิสัยของเธอมากกว่า เธอเป็นนางเอกที่น่ารักมากๆ นิสัยดีอ่อนโยน มีความตั้งใจแน่วแน่ บวกอารมณ์ขัน อันที่จริงนางเอก JM ก็เป็นแบบนี้ทุกคนค่ะ แต่เอลิซาเบธหวานที่สุด ซึ่งบางคนอาจจะชอบแนวเด็กดื้อ หรือแนวผู้ใหญ่กว่านี้

ส่วนเอียนก็ โอย พระเอกในฝันชัดๆ ค่ะ ซึ่งที่จริง พระเอกของ JM ก็เป็นตามแบบฉบับเหมือนกันแทบทุกคนอีกเช่นกัน ตัวสูง ผมดำ คมเข้ม หล่อ รวย เก่ง ฉลาด แต่นั่นก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เราชอบเรื่องของ JM มากๆ สังเกตตัวเองมาหลายทีแล้ว ถ้าชอบพระเอกนางเอก พล็อตเรื่องห่วยก็ยังชอบ แต่ถึงเรื่องสนุกแต่ไม่ชอบพระเอกนางเอก เราก็จะขัดใจทุกที ใน Amazon เคยมีคนบรรยายไว้ว่า ทำไมถึงชอบตัวละครชายของ JM ขอยกมาใช้อธิบายความรู้สึกของเรานะคะ พระเอกของ JM นั้น เข้มแข็งแต่ไม่ข่มขู่ อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ เป็นคนที่ไว้วางใจได้แต่ไม่ใช่น่าเบื่อ แล้วที่สำคัญคือ รักนางเอกมากๆ ทำทุกสิ่งทุกอย่างได้เพื่อนางเอก สรุปว่าเป็นผู้ชายแบบที่ไม่มีตัวตนในชีวิตจริง ทำให้สาวๆ อดหลงรักผู้ชายในฝันแบบนี้ไม่ได้

มีคนที่ไม่ชอบเรื่องนี้ตรงจุดที่เอลิซาเบธไม่เชื่อใจเอียนแล้วหนีจากไป แต่เราไม่มีปัญหากับจุดนี้ เพราะมันนำไปสู่ช่วงเวลาแยกจากกัน ที่สะเทือนอารมณ์ความรู้สึก อ่านคำบรรยายความรู้สึกปวดร้าวของทั้งคู่แล้วซึ้งมาก โดยเฉพาะคำพูดของเอลิซาเบธตอนที่เธอกลับมาหาเอียน ขอยกมาทั้งย่อหน้าอีกรอบนะคะ

Looking like a courageous, heartbroken angel. Elizabeth faced her adversary across his desk, her voice shaking with love. “Listen carefully to me, darling, because I’m giving you fair warning that I won’t let you do this to us. You gave me your love, and I will not let you take it away. The harder you try, the harder I’ll fight you. I’ll haunt your dreams at night, exactly the way you’ve haunted mine every night I was away from you. You’ll lie awake in bed at night, wanting me, and you’ll know I’m lying awake, wanting you. And when you cannot stand it anymore,” she promised achingly, “you’ll come back to me, and I’ll be there, waiting for you. I’ll cry in your arms, and I’ll tell you I’m sorry for everything I’ve done, and you’ll help me find a way to forgive myself-”

เฮ้อ~ นี่แหละค่ะ รัก เข้าใจผิด งอน ง้อ ไม่ว่าจะดูเหมือนน้ำเน่าแค่ไหน แต่ในเมื่อนี่เป็นนิยายที่ทำให้คุณสุข เศร้า ซึ้ง เมื่ออ่านถึงหน้าสุดท้ายแล้วทำให้คุณหลับตาและรู้สึกถึงรอยยิ้มที่ริมฝีปากตัวเองได้ คุณจะไม่หลงรักมันได้ยังไง