วันอังคารที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2553

Ten Things I Love About You - Julia Quinn

คะแนน : 7.5



เรื่องใหม่ของ Julia Quinn ก่อนอ่านไม่คาดหวังอะไรมากเลย เพราะทั้งๆ ที่ JQ เป็นนักเขียนที่เราเคยชอบมาก จากชุด Bridgerton (พี่น้อง 8 คนที่มีชื่อต้นเรียงตามลำดับตัวอักษร A-H) แต่นับหลังจากเรื่อง Romancing Mister Bridgerton เป็นต้นมา ก็ไม่มีงานเล่มไหนของเธอที่เราชอบมากๆ อีกเลย โดยเฉพาะเล่มหลังๆ ที่ไม่ใช่ Bridgerton ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ จนไม่น่าอ่านเลย จนเคยคิดว่าจะเลิกอ่าน JQ แล้วด้วยซ้ำ ทั้งที่เป็นนักเขียนที่เราเคยอ่านผลงานมาเกือบครบทุกเรื่อง

เล่มนี้ Ten Things I Love About You เป็นเรื่องที่มีตัวละครต่อจากเรื่อง What Happens In London ซึ่งเราลืมเนื้อเรื่องไปเกือบหมดแล้ว จำได้แต่ว่ามันไม่สนุกและน่าเบื่อมาก แต่ถึงจะไม่เคยอ่านเล่มนั้นมา ก็คงไม่มีปัญหาอะไรกับการอ่านเรื่องนี้

พระเอกคือ เซบาสเตียน เกรย์ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพระเอกเรื่อง WHIL และปรากฏตัวครั้งแรกในเรื่องนั้น เขาเคยเป็นทหารและมีบาดแผลใจจากสงครามเลยทำให้เป็นโรคนอนไม่หลับ วันหนึ่งก็เลยลุกมาเขียนนิยายโกธิค โดยใช้นามแฝงเป็นผู้หญิง กลายเป็นนิยายขายดี ประเด็นนี้จะถูกใช้เป็นมุกตลกแฝงในการดำเนินเรื่องตลอดเล่มนี้

นางเอกคือ แอนนาเบล วินสโลว์ ซึ่งเป็นพี่สาวคนโตของครอบครัวที่มีลูก 8 คน ซึ่งหลังจากพ่อตายก็ทำให้สถานการณ์การเงินของครอบครัวลำบากมาก ตากับยายของเธอจึงรับเธอมาอยู่ด้วย เพื่อเป็นสปอนเซอร์ให้หญิงสาวสามารถหาสามีร่ำรวยมีบรรดาศักดิ์ได้ และคนที่ตายายของเธอหมายตาไว้คือ เอิร์ลแห่งนิวเบอรี ตาแก่ซึ่งเพิ่งเสียลูกชายที่เป็นทายาทของตัวเองไป ก็เลยพยายามจะแต่งงานใหม่ เพื่อให้มีลูกสืบตระกูล เพราะไม่เช่นนั้น ตำแหน่งเอิร์ลจะตกเป็นของหลานชายที่ท่านเอิร์ลเกลียดน้ำหน้าที่สุด ซึ่งหลายชายคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คือ เซบาสเตียนนั่นเอง! ทำให้แอนนาเบลต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก กลายเป็นคนกลางอยู่ท่ามกลางสงครามความขัดแย้งระหว่างลุงกับหลานโดยไม่ตั้งใจ

ช่วงแรกเรื่องจะยืดๆ หน่อย เป็นช่วงแนะนำตัวละครที่ยืดยาวพอดู และความพยายามเล่นคำเล่นสำนวนตามสไตล์ของ JQ ในช่วงต้นก็ยังไม่ถูกใจเรานัก รู้สึกฝืดๆ แต่พออ่านไปไม่นาน เนื้อเรื่องและตัวละครก็เริ่มแสดงเสน่ห์ของตัวเองออกมา แอนนาเบลเป็นนางเอกที่โอเคทีเดียว ตลก โผงผางตรงไปตรงมา แต่มีความคิด มีเหตุผล ไม่ซิลลี่แบบนางเอกเล่มก่อน และเซบาสเตียนก็น่ารักมาก เตือนให้นึกถึงคอลิน (Bridgerton เล่ม 4) ที่เป็นพระเอกคนโปรดของเราเลย และเอกลักษณ์ของ JQ ที่เราเคยชอบคือสำนวนการเขียนที่มีอารมณ์ขัน ก็เริ่มทำงานได้ผล เราอ่านไปยิ้มไปอยู่หลายฉากทีเดียว

จะว่าไปในด้านเนื้อเรื่องมันอาจไม่ใช่จุดแข็งของเรื่องนี้นัก ท่านเอิร์ลชั่วร้ายเลวทรามแบบไร้เหตุผลไปหน่อย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะตัวละครหลักดำเนินเรื่องได้ดี แม้เราจะอยากให้นางเอกจัดการกับสถานการณ์ของตัวเองให้ดีกว่านี้ เพราะเราไม่คิดว่า เธออับจนหนทางสิ้นไร้ไม้ตอกขนาดที่จะต้องลังเลใจอะไรมากมายกับทางเลือกทั้งสอง ส่วนตัวละครรองอื่น เช่น เลดี้หลุยซ่า ลูกพี่ลูกน้องนางเอก หรือ โอลิเวีย นางเอกเล่มที่แล้ว รวมทั้งยายของนางเอก ก็เป็นส่วนประกอบให้เรื่องราวน่าสนใจและช่วยเสริมให้มีฉากตลกๆ หลายฉาก แต่ก็ไม่มีบทมากไปจนดึงความสนใจจากพระเอกนางเอก

สรุปว่า เล่มนี้โอเคเลย และเราว่า JQ เริ่มกลับมาเดินถูกทางแล้ว หลังจากพยายามทดลองเขียนอะไรแปลกๆ ไปหลายเล่ม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น