The Winter Rose - Jennifer Donnelly

คะแนน : 8

พระเอกเล่มนี้คือ ซิด มาโลน ถ้าอ่านเล่ม The Tea Rose มาแล้วก็คงรู้ว่าเขาเป็นใคร ซิดเป็นหัวหน้าแก๊งนักเลงในเขตอีสต์เอนด์ ลอนดอน ส่วนนางเอกคือ อินเดีย เซลวิน โจนส์ แพทย์หญิงจบใหม่ไฟแรงมีอุดมการณ์ ที่ตั้งใจมาเป็นหมอรักษาช่วยคนยากจนในถิ่นสลัม วันหนึ่งซิดบาดเจ็บจากการปล้นปืน อินเดียช่วยชีวิตเขาไว้ เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์รักที่ต้องฝ่าฟันวิบากกรรมต่างๆ นานา ในหนังชีวิตเรื่องยาวของครอบครัวฟินนิแกน ซีรีส์โรสภาคที่สองนี้

เล่มนี้ก็ยาวมากๆ อีกเช่นกัน นิยาย 133 บท อ่านกันตาแฉะเลย เวลาผ่านมาจากท้ายเล่มที่แล้วไม่นานนัก ประมาณ 2-3 ปี ฟิโอน่ากับโจก็ยังกล่าวถึง และมีบทบาทมากพอสมควร ช่วงแรกๆ ยังอ่านไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ บรรยากาศมันมืดมนหดหู่ ชีวิตคนจนในย่านนั้นสมัยนั้นมันรันทดจัง และเพราะยังไม่อินกับพระเอกนางเอก รู้สึกว่าซิดเลวเกินไปหน่อย เพราะโผล่มาพี่แกก็เล่นทำร้ายคน เรียกค่าคุ้มครอง คุมผับ คุมบาร์ คุมโรงฝิ่น วางแผนปล้น พระเอกอะไรวะ ส่วนอินเดียเราก็ไม่ชอบเช่นกัน เธอมีคู่หมั้นอยู่แล้วคือตัวร้ายของเรื่อง แล้วก็ยอมมีอะไรกับหมอนั่นด้วยทั้งที่ไม่รัก เรารู้สึกว่า เธอตาต่ำเรื่องผู้ชายยังไงไม่รู้

จนเข้ากลางๆ เรื่องตอนที่ซิดกับอินเดียได้เข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้น แล้วทำให้ค่อยๆ เห็นว่า จริงๆ ซิดไม่เลว อินเดียก็ยังไม่โง่เท่าไหร่ นั่นแหละที่ค่อยเริ่มชอบสองคนนี้ขึ้นมา โดยเฉพาะช่วงเวลาที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ถึงจะสั้นมากๆ แต่เขียนได้ซึ้งมากเลย เพราะความดีของอินเดียทำให้ซิดยอมกลับตัว และอินเดียก็รักซิดมากพอที่จะยอมสละทุกสิ่งทุกอย่างได้เพื่อเขา โดยไม่มีการลังเล ทั้งๆ ที่มีฉากที่ทั้งสองมีความสุขด้วยกันน้อยมาก แค่ 1 ใน 100 ของเรื่อง แต่คืนที่ทั้งสองอยู่ด้วยกัน แล้วอินเดียช่วยรักษาแผลใจทำให้ซิดหายจากโรคนอนไม่หลับได้ ประทับใจมาก และทำให้เชื่อในความรักของทั้งคู่หมดใจเลย แต่แล้วเรื่องนี้มันก็ต้องดราม่า เจอมารผจญ เฮ้อ

เกิดเหตุหักเหสำคัญของเรื่องที่ทำให้ตัวเอกทั้งสองต้องแยกจากกันไป ขัดใจว่า ซิดน่าจะเชื่อใจอินเดียมากกว่านี้หน่อยนะ จะได้ไม่ต้องจากกันตั้งหลายปี และก็ไม่แน่ใจว่า การตัดสินใจของอินเดียหลังจากนั้นมันถูกต้องแล้วเหรอ มันน่าจะมีวิธีดีกว่านั้นมั้ย แต่ก็เอาน่ะ เดี๋ยวรสชาติชีวิตจะไม่พอ โอ๊ย แล้วทำไมแต่งเรื่องให้โจซวยอย่างนี้ล่ะ นี่ถ้าเป็นนิยายโรแมนซ์คงไม่เป็นแบบนี้ พระเอกนางเอกภาคที่แล้วต้องมีแต่ความสุขสิ

1/3 เล่มหลัง ฉากย้ายจากอังกฤษไปอยู่ที่แอฟริกา ช่วงนี้คลื่นแทรกรบกวนตลอด กล่าวถึงคนโน้นคนนี้ที่แยกๆ กันอยู่คนละทิศละทาง มีเรื่องราวของเชมี่ น้องชายฟิโอน่า ที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว ให้เข้ามามีบทสำคัญ เตรียมไว้เล่มหน้า อ่านไปกว่าพระเอกนางเอกจะกลับมาเจอกันอีกที เฉียดไปเฉียดมา ลุ้นซะเหนื่อย เจอกันก็ไม่คุยกันดีๆ หรอก กว่าจะเข้าใจกันได้ แต่ชอบมากอีกแล้ว ตอนที่ซิดสารภาพว่าทำไมเขาถึงไม่มาหาเธอ แล้วแทนที่อินเดียจะโกรธว่า เขาไม่เชื่อใจเธอ เธอกลับบอกว่า "โธ่ ซิด คุณคิดว่าฉันเปลี่ยนใจ เพราะคุณไม่เคยคิดว่าตัวเองดีพอ ไม่เคยคิดว่าตัวเองคู่ควรจะไปรักใครและให้ใครรัก" เราก็เออ จริงแฮะ เราไม่เข้าใจถึงเคืองซิด แต่อินเดียเข้าใจเขา ก็เลยรู้สึกว่าสองคนนี้เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ เข้าใจกันแล้วก็ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ พระเอกถูกจับ นางเอกเกือบถูกฆ่า ดราม่ากันเต็มสตรีมจนหน้าสุดท้าย

อย่างที่บอกว่า เล่มนี้มีจุดที่น่าขัดใจหลายอย่าง เราชอบน้อยกว่าเล่มแรก แต่ก็ไม่อยากให้คะแนนน้อยกว่า 8 เพราะมันก็ยังทำให้อ่านติดหนึบไม่อยากวางอยู่ ตอนนี้อินกับตัวละครครอบครัวนี้แล้ว แต่ตอนจบมันห้วนๆ ไปหน่อยรึเปล่า มีหลายอย่างที่ยังไม่คลี่คลายด้วยดีในเล่มนี้ หวังว่า เล่มหน้าจะลงเอยสุขสมหวังกว่านี้ เราไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นไตรภาค ถ้ารู้ก่อนคงยังไม่อ่าน รอให้มันออกมาให้ครบก่อนจะได้อ่านทีเดียว ขี้เกียจรอลุ้นอีกครึ่งค่อนปี

แต่สารภาพว่ายังไม่ปิ๊งกับเชมี่และวิลล่า ที่จะเป็นพระเอกนางเอกเล่มหน้าเท่าไหร่ ในเล่มสองมันปูเรื่องของเชมี่กับวิลล่าค้างไว้ ไม่ค่อยปลื้ม คือ เล่มหนึ่งเล่มสอง พวกพี่ๆ เจอเรื่องรันทดก็เพราะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดถูกคนอื่นกระทำ แต่อย่างสองคนนี้ ไม่รู้แฮะ ถ้ายืมคำพูดเพื่อนเราที่มันรับมาจากพ่ออีกที ก็ต้องบอกว่า เจียะป้าบ่อสื่อ กินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำ รนหาเรื่องเอง ชีวิตไม่ต้องต่อสู้ดิ้นรน อยู่สบายดีๆ ไม่ชอบ ลำบากลำบนมาปีนเขา พอดีเราไม่มีจิตวิญญาณนักผจญภัยเลยไม่เข้าใจ แค่นั้นพอทำเนา แต่แล้วประสบเหตุเพราะทำตัวเองแล้วรับไม่ได้เหรอ ทำไมตอนท้ายวิลล่าถึงทำอย่างนั้น วิลล่าในเล่มหน้าคงต้องเคลียร์ตัวเองมากๆ เลยล่ะ เราถึงจะอินกับเธอได้