เล่มนี้เป็นเรื่องของ Rick Riordan เล่มแรกที่อ่านแล้วรู้สึกว่ามีช่วงที่ตัวเองเบื่อ ในด้านเนื้อเรื่องมันก็ยังอ่านสนุกอยู่ มีการผจญภัย มีการต่อสู้ด้วยเวทมนตร์คาถากับการใช้พลังเทพแปลงร่าง มีเนื้อเรื่องประเด็นของการฟื้นอำนาจมืดของเทพอโพฟิส การพยายามปลุกชีพเทพเรมาต่อกร แต่จุดที่ทำให้รู้สึกสะดุดคือตัวละคร เล่มนี้ทำตัวน่ารำคาญกันหลายคนเลย
โฮรัสที่เราชอบเพราะดูรั่วๆ ฮาๆ ดีเวลาคุยกับคาร์เตอร์ เล่มนี้เก๊กขึ้นมาซะทำให้ไม่ปลื้มเลย บทน้อยด้วย บาสต์ก็หายไปซะนาน เทพตัวใหม่ที่เด่นเล่มนี้ก็เฉยๆ และตัวละครสำคัญที่สุดในเรื่องอย่างคาร์เตอร์ก็ดร็อปลงไป ที่จริงในระหว่างตัวเอกสองคน คาร์เตอร์ก็ดูด้อยกว่าแซดี้อยู่แล้ว เพราะแซดี้จี๊ดกว่า แต่เล่มนี้คาร์เตอร์ทำตัวน่ารำคาญมากๆ ตอนกลางเรื่อง ตอนที่เขาพร่ำเพ้อเรื่องเซีย
ตามธรรมดาเวลาอ่านเรื่อง YA ก็ไม่ติดใจอะไรถ้าพระเอกนางเอกจะมีโรแมนติกบ้าง ปิ๊งปั๊งกันนิดหน่อย puppy love ก็ถือว่าเป็นสีสันของเรื่องให้อ่านสนุก แต่คาร์เตอร์ นายอายุ 14 อย่ามาคร่ำครวญจะเป็นจะตายเพราะเรื่องความรักให้มันมากไปนัก กำลังต่อสู้โดยมีชะตากรรมของโลกเป็นเดิมพันอยู่เชียวนะ แต่นายทิ้งทุกอย่างเพื่อวิ่งไปช่วยหญิง โฟกัสหน่อยเดะว้า เจอบทนั้นบทเดียวทำเอาหยุดอ่านไปวันหนึ่งเลย รู้สึกเหมือนกำลังคบเด็กสร้างบ้าน เล่มนี้ผู้เขียนแต่งเอาใจกระแสสุดๆ มีตัวละครใหม่มาให้มีประเด็นรักสามเส้ากับแซดี้ (ซึ่งเพิ่งฉลองวันเกิดอายุ 13 ในเล่มนี้) จะให้มีทีมอนูบิส กับทีมวอลท์ ขึ้นมาใช่มั้ย
เล่มนี้เป็นการตอกย้ำอีกครั้งถึงความสำคัญของตัวละคร ทั้งๆ ที่การดำเนินเรื่องมันก็สไตล์เดียวกันแท้ๆ แต่พอตัวละครเริ่มไม่ได้ดั่งใจปุ๊บ อารมณ์ก็เปลี่ยนเลย ในพระเอกสามคน เพอร์ซีย์จะมีบุคลิกลงตัวที่สุด ค่าสเตตัสต่างๆ อยู่ในระดับดีหมด พลังความสามารถ ไหวพริบ นิสัย บุคลิก เป็นแบบฉบับพระเอกที่เด็กกำลังชอบ พอมาเป็นเจสัน ก็เอาเพอร์ซีย์มาเป็นแบบแล้วตัดโน่นเติมนี่ เพื่อไม่ให้ซ้ำ ก็จะดูเครียดขึ้น ตลกน้อยลง แต่คาร์เตอร์นี่ ห่วยเลย ยังไงโดยรวมเรื่องยังอ่านสนุกอยู่ ตอนท้ายลุ้นดีมาก เวลาอ่านซีรีส์นี้ต่อ คงต้องทำใจเรื่องตัวละครเด็กๆ หน่อยแล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น